Polskie zasady stratygrafii

Polskie zasady stratygrafii pod redakcją G. Rackiego i M. Narkiewicza, wydane przez Państwowy Instytut Geologiczny jako małego formatu książeczka licząca 78 stron, zawierają poza tekstem podstawowym obszerną literaturę tematu, a także dodatek – Podział chronostratygraficzny. Podział ten sporządzono na podstawie skali „A Geologic Time Scale 2004”, uwzględniając późniejsze uzupełnienia, a także ratyfikowane po 2004 r. globalne profile i punkty stratotypowe (GSSP). Zastosowano polskie nazewnictwo jednostek zgodnie z Tabelą stratygraficzną Polski pod redakcją R. Wagnera.
Tekst podstawowy Polskich zasad stratygrafii stanowi przygotowana z inicjatywy Komitetu Nauk Geologicznych PAN nowa wersja polskiego kodeksu stratygraficznego. Jest to dokument autoryzowany i rekomendowany przez Komitet Nauk Geologicznych PAN jako uporządkowany zbiór zasad, którymi geolodzy powinni posługiwać się przy wykonywaniu wszelkich prac związanych ze stratygrafią. Polskie zasady stratygrafii są unowocześnionym zbiorem norm, który z pewnością będzie wymagał dalszych udoskonaleń. Stanowią one rodzaj rozszerzonego przewodnika do stratygrafii „stosowanej”, bez aspiracji podręcznikowych. Należy podkreślić, że w odróżnieniu od Zasad polskiej klasyfikacji, terminologii i nomenklatury stratygraficznej z 1975 r., to opracowanie jest zbiorem zaleceń metodycznych i proceduralnych oraz komentarzy.
W przedmowie prof. dr hab. Andrzej Żelaźniewicz w imieniu Komitetu Nauk Geologicznych PAN apeluje do wszystkich redakcji polskich czasopism z dziedziny nauk o Ziemi, zwłaszcza do redakcyjnych recenzentów, o przestrzeganie przez autorów artykułów naukowych Polskich zasad stratygrafii.